Wiecznie zielony symbol dostatku i szczęścia łączący w sobie elementy sacrum i profanum.
W sferze świętości (sacrum) jest symbolem wieczności. W sferze świeckości (profanum) jest półpasożytem otaczanym czcią i traktowany jako „dar nieba” przez wiele ludów Starego Kontynentu.
Jemioła pospolita jest bez wątpienia najbardziej znaną półpasożytniczą rośliną na świecie. Istotną rolę w ekspansji rośliny odgrywają jemiołuszki, których pożywienie stanowią trujące dla człowieka lepkie jagody jemioły. Po strawieniu i wydaleniu przez ptaki drobne pesteczki oblepiają gałęzie drzew i poprzez wykształcone z czasem krótkie korzenie boczne, tzw. ssawki, przedostają się do tkanki żywiciela, pobierając od niego wodę z solami mineralnymi. Co ciekawe, jemioła samodzielnie potrafi przyswajać dwutlenek węgla ( CO2). Szczególnie łatwo ją zaobserwować w postaci kul o różnej wielkości, gdy opadną liście z drzew.
Dar z niebios
Zielona barwa gałązek utrzymująca się przez całą mroźną zimę fascynowała ludzi od lat. Wierzono, że napój sporządzony z jemioły zwiększa płodność u zwierząt i leczy wszelkie choroby. Nasiona wypełnione białą, klejąca substancją traktowano jako boskie nasienie. Zwyczaj podwieszania u sufitu gałązek sosny, świerku oraz jemioły w czasie zimowego przesilenia wszedł do tradycji dzięki praktykom ludów germańskich. Wywodzący się z Anglii zwyczaj obdarowywania się pocałunkami pod gałązkami jemioły znany i praktykowany jest od XVIII wieku. Według tradycji po każdym pocałunku mężczyzna zrywał jeden owoc. Jeśli zdołał zebrać wszystkie, wróżono mu rok pełen miłości.
To co ludzkie
Zielone gałązki jemioły zawierają polisacharydy, alkohole cukrowe, aminokwasy, fenolokwasy, polipeptydy, czyli kompozycje związków o zróżnicowanych właściwościach. Ostateczna zawartość substancji czynnych, a co za tym idzie – siła i efektywność działania są związane z gatunkiem rośliny, na jakiej wzrastała jemioła, oraz porą roku, w jakiej był jej zbiór. Lektyny oraz wiskotoksyna są najważniejszymi związkami czynnymi obecnymi w jemiole. Lektyny stymulują układ odpornościowy, indukują apoptozę, czyli programowaną śmierć komórek nowotworowych, wpływają na różnicowanie i dojrzewanie komórek układu odpornościowego – limfocytów T. Wiskotoksyna, powodując martwicę tkanek, może znaleźć zastosowanie m.in. w leczeniu guzów podskórnych. Wodne albo alkoholowe wyciągi z jemioły rozszerzają naczynia krwionośne, dlatego są stosowane w terapii zmian miażdżycowych, nadciśnienia tętniczego na tle nerkowym, nerwowym lub związanym z menopauzą u kobiet.
Samodzielne ziołolecznictwo musi być przede wszystkim racjonalne, gdyż natura nie znosi lekceważenia! Zioła, witaminy, suplementy diety dostępne bez recepty mogą wchodzić w interakcje z wieloma lekami podawanymi w różnych terapiach, np. kardiologicznych. Dlatego w razie jakichkolwiek wątpliwości warto zwrócić się z prośbą o poradę do farmaceuty z zaprzyjaźnionej apteki, tym bardziej, że jemioła jest surowcem silnie działającym.
