Choroba Alzheimera jako schorzenie neurodegeneracyjne prowadzi do zniszczenia neuronów mózgu. Ze względu na dużą skalę zjawiska, jest częstym tematem badań. Schorzeniu towarzyszą objawy poznawcze oraz nie poznawcze, które występują w wielu zaburzeniach psychicznych.
Starzenie się społeczeństwa jest procesem obserwowanym w wielu krajach, niezależnie od stopnia zaawansowania gospodarczego. Związane jest z szybkim przyrostem liczby osób w wieku poprodukcyjnym. Wraz z wiekiem rosną długotrwałe problemy zdrowotne. Schorzenia przewlekłe kumulują się bowiem również z postępem wieku.
Najczęściej występującymi chorobami wieku starczego są choroby metaboliczne, układu krążenia, nowotwory i choroby neurodegeneracyjne. Wśród chorób i zaburzeń psychicznych, dotykających społeczeństwo ogromnym wyzwaniem są choroby otępienne, przede wszystkim choroba Alzheimera. Obecnie na całym świecie z chorobą Alzheimera żyje 44 mln ludzi. Według raportów Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w 2030 r. będzie 60 mln chorych, a w 2050 r. już 115 mln. Eksperci wskazują, że starzenie się społeczeństwa, zmiany cywilizacyjne, stres, brak równowagi między czasem pracy i odpoczynku czy niezdrowy tryb życia mogą być przyczyną wzrostu zachorowalności na choroby neurodegeneracyjne.
Demencja (otępienie) definiowana jest jako zespół objawów wywołanych chorobą mózgu, zazwyczaj o przebiegu postępującym lub przewlekłym, charakteryzująca się klinicznymi objawami zaburzeń wyższych funkcji korowych, tj. pamięci, myślenia, orientacji, rozumienia, liczenia, posługiwania się językiem, zdolność do uczenia się.
Od 50% do 75% wszystkich rejestrowanych przypadków otępienia stanowi choroba Alzheimera.
W przebiegu choroby Alzheimera dochodzi do odkładania się w mózgu białek o patologicznej strukturze, co prowadzi do śmierci neuronów (komórek nerwowych). Wynikiem tego procesu jest zmniejszenie ilości substancji przekaźnikowych (odpowiadają za przekazywanie informacji między komórkami nerwowymi) koniecznych do prawidłowego funkcjonowania mózgu. W zależności od stopnia nasilenia objawów wyróżnia się trzy stadia choroby Alzheimera:
- łagodne zwane też początkowym – obserwuje się niewielką zmianę zachowania i obniżenie jakości procesów mentalnych. Zdarza się, że pacjent kładzie przedmioty nie na swoje miejsce, zadaje wiele razy to samo pytanie, zapomina o przekazaniu informacji innym, opowiadając traci wątek, ma problemy z przypomnieniem sobie słów, powtarza pewne czynności w ciągu dnia, bywa apatyczny, przygnębiony, mniej pewny siebie.
- umiarkowane – narastają zaburzenia zachowania, w tym m.in. błądzenie, bezcelowe chodzenie, niepokój, wybuch złości, wykonywanie tych samych ruchów, agresja wobec opiekuna. Mogą pojawić się urojenia, które dotyczą np. okradania, zdradzania, prześladowania, omamy czy halucynacje. Pacjent może mieć trudności z rozpoznaniem członków rodziny. Na tym etapie może pojawić się nadmierny apetyt, zaburzenia rytmu snu i czuwania (zwiększona aktywność nocna), problemy z samodzielnym jedzeniem, ubieraniem, kąpielą.
- zaawansowane – do ww. objawów choroby dołączają zaburzenia ruchowe (np. spowolnienie ruchowe – bradykinezja, wzrost napięcia mięśniowego), nietrzymanie moczu i/lub stolca, w związku z tym pacjent spędza coraz więcej czasu w łóżku, aż po całkowite unieruchomienie na końcowym etapie choroby. Dochodzi do utraty zdolności komunikacji, rozpoznawania osób, a nawet samego siebie. Konieczna staje się pomoc we wszystkich czynnościach.
Leczenie
Złożona i wieloczynnikowa etiologia chorób neurodegeneracyjnych uniemożliwia znalezienie skutecznego sposobu czy środka zapobiegającego rozwojowi czy ułatwiającego leczenie tych chorób. Niezliczone ośrodki i zespoły naukowe na całym świecie pracują nad przełomem w efektywnym leczeniu lub zapobieganiu wystąpieniu chorób neurodegradacyjnych. Zanim on nastąpi, można łagodzić objawy stosując preparaty stworzone z myślą o kompleksowym wsparciu sprawności intelektualnej oraz usprawnieniu pracy mózgu. Skuteczność w tym kierunku wykazuje produkt, łączący w swoim składzie witaminę B1 z unikatowym składnikiem pochodzenia roślinnego – betuliną (łac. betula).
Betulina
Betulina jest związkiem chemicznym naturalnie występującym w korze brzozy. Jako substancja ma postać białego lub prawie białego, bezwonnego, krystalicznego proszku. Z brzozy od wielu lat pozyskuje się różne surowce: korę, pączki brzozowe, sok, ksylitom. Z kory z kolei otrzymuje się betulinę i kwas betulinowy. Betulina wykazuje bardzo wysoki potencjał biologiczny. Głównym zastosowaniem ekstraktu z kory brzozy było leczenie gruźlicy oraz chorób układu limfatycznego. Aktualnie betulinie przypisuje się wiele właściwości prozdrowotnych m.in. przeciwzapalne i antyoksydacyjne, przeciwalergiczne, przeciwnowotworowe, antywirusowe, hepatoochronne i przeciwkamicze. Badania potwierdzają, że betulina ma działanie neuroochronne; chroni komórki tkanki mózgowej przed apoptozą (zaprogramowaną śmiercią komórki), ochraniając tym samy połączenia neuronalne i zachowując je w dobrej kondycji. Może być zatem stosowana w prewencji chorób neurodegeneracyjnych. Dodatkowo, betulina poprawia sprawność intelektualną, wspiera prawidłową pracę mózgu, łagodzi skutki stresu oksydacyjnego, wspiera funkcje poznawcze i procesy pamięciowe. Z kolei witamina B1 wzmacnia prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego, wspiera utrzymanie prawidłowych funkcji psychologicznych, prawidłową pracę serca, bierze udział w metabolizmie węglowodanów. Preparaty zawierające w swoi składzie betulinę zalecane są osobom odczuwającym pierwsze problemy z pamięcią, koncentracją, umiejętnościami kognitywnymi. Idealnie sprawdzą się jako profilaktyka choroby Alzheimera oraz złagodzą skutki tej choroby. Dodatkowo zalecane są osobom będącym w stanie demencyjnym spowodowanym nie tylko wiekiem, ale też stylem życia, nieodpowiednią dietą oraz chorobami neurodegeneracyjnymi czy metabolicznymi.
Nikt nie wymyślił jeszcze eliksiru młodości. Wszyscy chcielibyśmy żyć długo i w dobrym zdrowiu. Najważniejsze to nie zapominać.
