Łysienie androgenowe u kobiet

Nadmierna utrata owłosienia bywa zmartwieniem wielu kobiet, głównie dlatego, że wpływa na wygląd zewnętrzny, o który tak dbamy. Najczęściej u kobiet spotyka się łysienie androgenowe, spowodowane nieuregulowaną gospodarką hormonalną.

 

Łysienie androgenowe stanowi najczęstszą przyczynę wypadania włosów u kobiet. Problem ten dotyczy 3–6% kobiet w wieku powyżej 30 lat i aż 30–40% kobiet w wieku pomenopauzalnym. Łysienie androgenowe to postępująca, nadmierna utrata włosów spowodowana przez podwyższony poziom androgenów (męskich hormonów płciowych) we krwi. Nadmiar androgenów w organizmie kobiety ma najczęściej podłoże genetyczne. Na skutek zbyt dużej ilości tych hormonów mieszki włosowe zostają zminiaturyzowane, następuje rozregulowany oraz zahamowany cykl wzrostu włosa – skrócenie fazy anagenu ogranicza wzrost włosów na długość, stymulując ich konwersję do włosów mieszkowych. W efekcie włosy wyrastają cienkie i słabe, przez co szybciej wypadają. Jednak nie zawsze łysienie androgenowe jest spowodowane nadmierną ilością androgenów we krwi. W przypadku kobiet może ono wystąpić mimo prawidłowych norm hormonów. Wszystko dlatego, że na wywołanie androgenowego łysienia u kobiet może mieć wpływ również wiele innych czynników. Najczęściej są to:

• choroby tarczycy,
• zespół Cushinga,
• zaburzenia pracy jajników lub nadnerczy,
• nowotwory nadnerczy,
• guzy i nowotwory jajników,
• zespół policystycznych jajników,

Warto mieć na uwadze, że niektóre kobiety mają skłonności do łysienia androgenowego uwarunkowane genetycznie. Predyspozycje genetyczne obejmują m.in. zwiększoną wrażliwość niektórych pań na działanie androgenów w organizmie. W takiej sytuacji nawet przy prawidłowym stężeniu męskich hormonów płciowych, komórki mieszków włosowych reagują na obecność testosteronu w negatywny sposób, co prowadzi do łysienia. Badacze wskazują też na wpływ zanieczyszczenia środowiska na funkcjonowanie układu hormonalnego.

 

Objawy

Do pierwszych objawów łysienia androgenowego u kobiet należy utrata gęstości (przerzedzenie i prześwity) włosów w okolicy czoła, bez przesunięcia linii włosów lub z widocznym pojawieniem się zakoli. Kolejne stadium to przerzedzenie włosów w kierunku szczytu głowy. Im bardziej łysienie androgenowe postępuje, tym większa jest utrata włosów z kolejnych obszarów głowy, takich jak okolice uszu oraz kości ciemieniowej. Jeśli nie podejmie się leczenia, włosy stopniowo będą wypadać z całej powierzchni głowy.

Oczywiście wypadanie włosów to do pewnego stopnia naturalny i fizjologiczny proces. Normalnym zjawiskiem jest utrata około 50–100 włosów dziennie, które są natychmiast zastępowane przez nowe włosy. Jednak gdy zaobserwujemy, iż w pewnym momencie wypadanie włosów stało się nadmierne, a zwłaszcza widzimy, że dzieje się to od czubka głowy – to może być znaczący objaw łysienia androgenowego.

 

Diagnostyka

Diagnostyka nadmiernego wypadania włosów u kobiet na tle androgenowym jest powiązana z badaniami hormonalnymi. Zwykle stosuje się w takich wypadkach badania oznaczające poziom testosteronu w surowicy. Ma to na celu sprawdzenie aktywności jajników i nadnerczy. Dodatkowo ważne są oznaczenia DHEA, czyli siarczanu dehydroepiandrosteronu oraz białka SHBG (białko transportujące hormony płciowe) i 3-alfa-androstendiolu. Powiązane z łysieniem mogą być też poziomy prolaktyny, stan tarczycy oraz ilość ferrytyny. Dlatego dodatkowo można zbadać też czynniki, takie jak stężenie prolaktyny, tyroksyny, tyreotropiny, ferrytyny oraz wykonać test z tyreoliberyną (TRH).

 

Jak leczyć?

Leczenie łysienia androgenowego u kobiet ma na celu uregulowanie stężeń hormonów płciowych, zwłaszcza androgenów. Jednak podstawą każdej terapii jest określenie przyczyny – to pierwszy i najważniejszy element leczenia.

Pomimo znacznego występowania tego problemu wśród kobiet wybór dostępnych terapii o udowodnionej skuteczności jest ograniczony. Jedynym lekiem zarejestrowanym w Polsce do leczenia łysienia androgenowego u kobiet jest minoksydyl do stosowania miejscowego. Niestety wykazuje liczne działania niepożądane. Należą do nich m.in. przejściowe wzmożone wypadanie włosów, hipertrychoza związana z nieprawidłową aplikacją lub wchłanianiem leku oraz wyprysk kontaktowy z podrażnienia. Wadą terapii minoksydalem jest także jego ograniczona skuteczność u kobiet pomenopauzalnych oraz fakt, iż największe nasilenie wzrostu włosów obserwuje się dopiero po 12 miesiącach stosowania leku. Ponadto po zaprzestaniu regularnej aplikacji preparatu szybkość odrostu i wypadania włosów powraca do stanu sprzed kuracji.

Inne metody leczenia androgenowego łysienia u kobiet, jak osocze bogato płytkowe czy lasery niskoenergetyczne nie znalazły potwierdzania w badaniach klinicznych odnośnie do skuteczności. Z tego względu trwają poszukiwania alternatywnych metod leczenia łysienia androgenowego zarówno u kobiet, jak i mężczyzn. Badania te dotyczą m.in. fitoterapii, a szczególnie zastosowania w leczeniu wyciągów roślinnych z palmy sabałowej (łac. Serenoa repens) oraz kory śliwy afrykańskiej (łac. Pygeum africanum).

 

Suplementacja

Skutecznością w terapii leczenia łysienia androgenowego wykazują się profesjonalne preparaty opracowane specjalnie dla osób, które chcą zadbać o zdrowe i gęste włosy. Dzięki nowatorskiemu sformułowaniu zwalczają nie tylko znany czynnik hormonalny, ale czynniki oksydacyjne i zapalne oraz nowe czynniki fizjologiczne zidentyfikowane jako przyczynę łysienia androgenowego u kobiet. Zawierają kompletny zestaw składników, które korzystnie wpływają na wzrost i kondycję włosów, poprzez odpowiednią podaż środków odżywczych oraz regulację aktywności hormonalnej. Należą do nich substancje dermoaktywne, takie jak ekstrakty roślinne z kory śliwy afrykańskiej i palmy sabałowej, aminokwasy, witaminy B3, B5, B6, H i E, selen, żelazo i cynk.

• Ekstrakty roślinne z kory śliwy afrykańskiej i palmy sabałowej hamują przekształcenia androgenu w dihydrotestosteron (DHT) ponieważ zawierają inhibitory enzymu (5-alfa-reduktazy) odpowiedzialnego za to przekształcanie. Tym samym ekstrakty te zapobiegają regresji mieszków włosowych i zmniejszają wydzielanie łojowe.
• Izoflawonoidy blokują działanie DHT i stymulują wzrost włosów. Mają również właściwości przeciwutleniające, które zwalczają wolne rodniki.
• Biotyna (witamina H, B7) pomaga zachować zdrowe włosy.
• Pirydoksyna (witamina B6) przyczynia się do regulacji aktywności hormonalnej.
• Kwas pantotenowy ((witamina B5) stymuluje prawidłową syntezę i metabolizm hormonów steroidowych.
• Tokoferol (witamina E) chroni komórki przed stresem oksydacyjnym.
• Cynk pomaga zachować zdrowe włosy, skórę i paznokcie.
• Żelazo odpowiada za prawidłowy transport tlenu w organizmie i odgrywa ważną rolę w procesach podziału komórek.

 

Warto mieć na uwadze, że w leczeniu łysienia androgenowego istotny wpływ ma odpowiednia dieta i styl życia. Dieta bogata w witaminy wspomagające stan włosów, w tym A, C, E, witaminy z grupy B, a także składniki mineralne: żelazo, cynk, selen, miedź. Aktywność fizyczna z kolei promuje pobudzenie krążenia krwi, a przez to do cebulek włosowych dostarczane jest więcej składników odżywczych.