Łuszczyca jest chorobą niezakaźną, związaną z procesem zapalnym w skórze. Należy do najcięższych dermatoz. Szacuje się, że cierpi na nią ok. 2% populacji.
W zależności od nasilenia i lokalizacji choroby wyróżnia się następujące postacie łuszczycy:
- zwyczajną – najczęstsza postać z typową lokalizacją wykwitów w okolicy kolan, łokci i na owłosionej skórze głowy;
- wysiękową – zajmuje zwykle okolice fałdów skóry;
- stawową – oprócz skóry atakuje stawy oraz kręgosłup, może prowadzić do inwalidztwa;
- łuszczyca paznokci – cechuje się występowaniem podłużnych bruzd na płytce paznokciowej.
Geneza choroby nie jest do końca poznana, ale na jej wystąpienie mają wpływ m.in. uwarunkowania genetyczne – jeżeli rodzice chorują na łuszczycę, to ryzyko ujawnienia się jej u dziecka wynosi 50%, jeżeli choruje jedno z rodziców – 16%; zaburzenia układu immunologicznego oraz czynniki prowokujące – infekcje, niektóre leki, stres, jak również uszkodzenia skóry, w tych miejscach powstają zmiany łuszczycowe. Łuszczyca może być także objawem niedoboru siarki w organizmie.
Na skórze osoby chorej na łuszczycę pojawiają się czerwono-brunatne wykwity pokryte srebrzystą łuską, widoczną zwłaszcza na łokciach, plecach, głowie, przedramionach, pośladkach. U prawie połowy chorych zmiany występują także na dłoniach, stopach i paznokciach. Zmianom często towarzyszy uporczywy świąd skóry powodujący odruch drapania, co często prowadzi do zakażeń. U części chorych zmiany są niewielkie i pojawiają się okresowo, co jakiś czas. Niestety bywa i tak, że choroba atakuje prawie całą powierzchnię ciała.
Skuteczna walka
Leczenie łuszczycy polega głównie na łagodzeniu objawów choroby. W tym celu stosuje się preparaty zewnętrzne, a w przypadku nasilonych zmian niezbędne jest zastosowanie leków doustnych. W leczeniu zewnętrznym (miejscowym) stosuje się leki złuszczające zawierające m.in. kwas salicylowy, mocznik, alantoinę; hamujące nadmierne podziały komórkowe, np. glikokortykosteroidy oraz pochodne witaminy D3 i pochodne witaminy A.
Leki podawane ogólnie dobiera się w zależności od typu zmian łuszczycowych (grudki, krostki), rozległości zmian lub dołączających się dolegliwości stawowych oraz stanu zdrowia osoby chorej na łuszczycę. Skutecznym sposobem wspomagającym leczenie łuszczycy jest stosowanie suplementów diety zawierających biosiarkę – biologicznie przyswajalne formy siarki organicznej nieutlenionej.
Siarka to pierwiastek o szerokim spectrum działania i unikatowych właściwościach. Jako element struktury białkowej, jest zawarta w każdej komórce ciała. Pełni istotne funkcje w organizmie, wspomaga leczenie wielu schorzeń i zapobiega ich rozwojowi.
Siarka – na skórę, włosy i paznokcie
Siarka jest podstawowym składnikiem keratyny, białka obecnego w naskórku, włosach i paznokciach oraz kolagenu, odpowiadającego za jędrność, natłuszczenie i nawilżenie skóry. Utrzymuje skórę w dobrej formie i przyspiesza jej regenerację. Gładkość i elastyczność skóry zależy od siarki w dwojaki sposób. Po pierwsze siarka zapewnia właściwe nawilżenie i natłuszczenie skóry. Po drugie, zawierająca siarkę metionina zaopatruje miliardy komórek w tkance łącznej w nadzwyczaj aktywny mikroelement, jakim jest cynk.
Siarka pomaga także w leczeniu chorób, takich jak atopowe zapalenie skóry, trądzik, egzema, łuszczyca. Działa przeciwzapalnie. Preparaty z siarką polecane są osobom ze skórą tłustą, z powodu jej właściwości dezynfekujących, bakterio- i grzybobójczych. Reguluje ona też pracę gruczołów łojowych, hamuje łojotok i zwęża pory.
Które produkty są bogate w siarkę?
Najbogatszym źródłem siarki jest czosnek i żółtka jaj. Siarkę organiczną znajdziemy również w białku zwierzęcym, m.in. w mięsie, podrobach, rybach morskich, nabiale oraz w roślinach strączkowych. Szukać jej warto w warzywach kapustnych – kapuście, jarmużu, rzeżusze, kalafiorze, brokułach oraz cebulowych – cebula, por. Także w rzodkiewce i rzepie, szczypiorku, pietruszce, chrzanie i selerze. Niewielkie ilości siarki odnajdziemy też w owocach, np. w truskawkach, pomidorach, szparagach, czarnych i czerwonych porzeczkach, dyni, kukurydzy, figach, gruszkach.
Oczywiście, siarkę najlepiej dostarczać w postaci pożywienia, jednak obecna żywność jest w znacznym stopniu przetworzona i pozbawiona wartościowych składników odżywczych, co zakłóca wchłanianie potrzebnych związków mineralnych. Ponadto w przypadku ludzi starszych pojawia się zwiększone zapotrzebowanie na ten pierwiastek. Jednak ze względu na współczesny tryb życia może to być niewystarczające. W sukurs przychodzą suplementy diety zawierające biosiarkę.
Pielęgnacja
U chorych na łuszczycę niezwykle ważną rolę odgrywa, poza leczeniem, codzienna pielęgnacja skóry, czyli zastosowanie odpowiednich preparatów, które pomagają w utrzymaniu efektów terapii – emolientów. Same emolienty nie hamują pierwotnej przyczyny wywołującej zmiany. Zabezpieczają jednak skórę przed nadmierną utratą wody przez naskórek, przez co zwiększają stopień nawodnienia i tym samym zmiany stają się łagodniejsze i mniej zaczerwienione. Podobne efekty przynoszą kąpiele siarczkowe. Wody siarczkowe wywierają wpływ na organizm miejscowy i ogólny. Działając miejscowo rozmiękczają i złuszczają naskórek, co sprawia, że sucha skóra staje się miękka i sprężysta. Tym samym kąpiele siarczkowe znakomicie sprawdzają się w leczeniu chorób skóry z nadmiernym rogowaceniem, łuszczycy, wyprysku łojotokowym, czy atopowym zapaleniu skóry. Działanie ogólne polega na przenikaniu aktywnych związków przez skórę.
