Nie ma prostszej recepty na wzdęcia niż napar z mięty. Jednak roślina ta ma zdecydowanie więcej cennych właściwości prozdrowotnych.
Mięta jest rośliną wieloletnią i zimotrwałą. Nazwa „mięta” może odnosić się do wielu, blisko 40. gatunków tej rośliny. Najpopularniejsze to: mięta pieprzowa, polna, zielona, imbirowa, cytrynowa, długolistna, nadwodna. Z mięty pieprzowej pozyskuje się liście, które suszy się w warunkach naturalnych lub suszarniach, a także olejek, który otrzymuje się przez destylację z parą wodną liści i ziela tej rośliny. Natomiast z olejku miętowego, przez wymrożenie, można otrzymać mentol. Z kolei w wyniku utlenienia mentolu pozyskuje się menton.
Najważniejszymi substancjami leczniczymi zawartymi w liściach mięty są: mentol, flawonoidy, kwasy organiczne, sole mineralne, gorycze i garbniki. Dzięki temu liście mięty wykazują właściwości przeciwbakteryjne. Wiele badań wykazało, że mięta ma także działanie przeciwutleniające.
Mięta na trawienie
Mięta jest znana ze swoich licznych zdrowotnych właściwości. Najpopularniejszą zaletą mięty jest jej pozytywny wpływ na dolegliwości układu pokarmowego. Zarówno liście mięty pieprzowej, jak i olejek miętowy wykorzystywany był „od zawsze” jako wsparcie w leczeniu bólów żołądka, zaburzeniach trawienia, nudnościach, niestrawności, a także w kolkach jelitowych. Dzięki temu, że liście mięty pieprzowej wykazują działanie rozkurczowe i obniżają napięcie mięśni gładkich, są zalecane w dolegliwościach, takich jak skurcze górnego odcinka przewodu pokarmowego i dróg żółciowych.
Ponadto mięta wspomaga leczenie schorzeń wątroby i dróg żółciowych, zapalenia pęcherzyka żółciowego, a także lekkiej niewydolności wątroby i zmniejszone wytwarzanie żółci. Współcześnie zaleca się jej stosowanie pomocniczo w kamicy żółciowej i żółtaczce oraz w okresie rekonwalescencji po przebytym zapaleniu wątroby.
Na dolegliwości ze strony układu pokarmowego najlepiej sprawdza się napar z mięty bądź herbatka miętowa, które można spożywać zwłaszcza po większych i ciężkostrawnych posiłkach. By zapobiec nawracającym dolegliwościom, zalecane jest regularne picie herbaty miętowej, nawet kilka filiżanek dziennie.
Trawienie wspomoże również picie syropu z mięty. By go przygotować, wystarczy liście mięty zasypać cukrem. Po kilku godzinach mięta puści sok, który pomoże przy dolegliwościach układu pokarmowego.
Olejek miętowy do inhalacji
W medycynie naturalnej olejek z mięty znajduje zastosowanie w nieżytach górnych dróg oddechowych – najczęściej w formie inhalacji oraz w stanach zapalnych błony śluzowej jamy ustnej – jako maść do wcierania. Olejek miętowy posiada właściwości przeciwbakteryjne, skutecznie udrażnia drogi oddechowe ułatwiając odkrztuszanie zalegającej wydzieliny. Wykorzystywany do inhalacji łagodzi objawy zapalenia zatok, przeziębienia i grypy. W nieżytach górnych dróg oddechowych olejek z mięty można u osób dorosłych stosować także zewnętrznie (wcierki w obszarze piersi i nosa).
Liście mięty pieprzowej wykazują działania łagodzące migreny. Mogą być też stosowane miejscowo w postaci maści lub balsamu w nerwobólach i bólach mięśniowych.
Na problemy skóry
Ze względu na to, że liście mięty są bogate w garbniki, mentol i menton wykazują również działanie przeciwbakteryjne, przeciwświądowe, miejscowo znieczulające i przeciwzapalne. Dzięki temu, że wywołują uczucie chłodu, mogą być zalecane m.in. w przebiegu ospy wietrznej. Ponadto mięta pieprzowa może być stosowana w celu przyspieszenia procesu gojenia nieestetycznych pęcherzy opryszczki. Zdaniem części specjalistów medycyny naturalnej liście mięty pieprzowej wykazują także aktywność wobec grzybów drożdżopodobnych z rodzaju Candida oraz dermatofitów i grzybów pleśniowych. Silne działanie antyseptyczne wykazuje mentol, który po zastosowaniu zewnętrznym znieczula skórę, wywołując uczucie chłodu i zmniejszając świąd.
Przeciwwskazania
Olejek miętowy, podany doustnie w dawkach większych od leczniczych, może wywołać ból brzucha, wymioty, a w dużych dawkach nawet zachwianie równowagi i głęboki sen. Szczególną ostrożność powinno się zachować przy aplikowaniu mięty pieprzowej osobom w starszym wieku, a także małym dzieciom. Stosowanie tej rośliny nie jest wskazane kobietom w ciąży.
