Miód jest płynnym cukrem, dlatego należy jeść go z umiarem. Jednak w przeciwieństwie do zwykłego cukru ma wyjątkowe właściwości prozdrowotne.
Miód jest jednym z najbardziej cenionych naturalnych produktów wprowadzonych do ludzkości od czasów starożytnych. Jest stosowany nie tylko jako produkt odżywczy, ale także w medycynie tradycyjnej. Jedna łyżka miodu ma 61 kalorii, zawiera 17 g węglowodanów oraz śladowe ilości błonnika i białka.
Flawonoidy i polifenole obecne w miodzie działają przeciwutleniająco, przeciwdrobnoustrojowo i przeciwzapalnie. Może być z powodzeniem stosowany w leczeniu ran, w chorobach sercowo-naczyniowych, neurologicznych i żołądkowo-jelitowych. Przeciwutleniacze pomagają zwalczać niestabilne cząsteczki w organizmie zwane wolnymi rodnikami, które są przyczyną raka, chorób serca i chorób autoimmunologicznych. Ze względu na dużą ilość cukru, nie możemy go spożywać dużo. Jako naturalny słodzik, miód jest lepszym i mniej zapalnym wyborem niż zwykły cukier.
Na co pomaga miód
Kaszel i ból gardła. Miód może działać jako środek przeciwkaszlowy u osób z infekcjami górnych dróg oddechowych. To naturalny domowy środek, który może złagodzić podrażnienie i zmniejszyć stan zapalny spowodowany bólem gardła.
Choroby przewodu pokarmowego. Dowody naukowe sugerują, że miód może złagodzić schorzenia przewodu pokarmowego, takie jak biegunka związana z zapaleniem żołądka i jelit. Miód może być również skuteczny jako część doustnej terapii nawadniającej i regeneracyjnej.
Choroby neurologiczne. Badania sugerują, że miód może mieć właściwości przeciwdepresyjne i przeciwlękowe. W niektórych pracach wykazano, że miód pomaga zapobiegać zaburzeniom pamięci.
Pielęgnacja ran. Wykazano, że miejscowe stosowanie miodu o jakości medycznej wspomaga gojenie się ran, szczególnie w przypadku oparzeń. Miód indukuje leukocyty do uwalniania cytokin, co rozpoczyna kaskady naprawy tkanek. Ponadto aktywuje odpowiedź immunologiczną na zakażenie. Obserwowano również pobudzenie innych właściwości odpowiedzi immunologicznej przez miód (proliferacja limfocytów B i T oraz aktywność fagocytów). Wiele dowodów naukowych sugeruje stosowanie miodu w kontroli i leczeniu ostrych ran oraz łagodnych do umiarkowanych oparzeń powierzchniowych.
Ile miodu można zjeść?
Zdrowa osoba dorosła o przeciętnym trybie życia może zjeść około 60 g miodu. Miodu nie podaje się niemowlętom. Nawet odrobiny! Miód może powodować rzadką, ale poważną chorobę przewodu pokarmowego spowodowaną narażeniem na zarodniki Clostridium botulinum. Bakterie z zarodników mogą rosnąć i rozmnażać się w jelitach dziecka, wytwarzając niebezpieczną toksynę. Poza tym można zjeść maksymalnie:
- dzieci w wieku 1–2 lat: 1–2 łyżeczki rozpuszczone w mleku;
- dzieci w wieku 3–6 lat: 3 łyżeczki miodu dziennie;
- dzieci w wieku 6–12 lat: 6 łyżeczek;
- dzieci starsze: 2–4 łyżki stołowe;
- osoby powyżej 70. roku życia: 1–2 łyżki stołowe dziennie, po rozpuszczeniu w wodzie;
- osoby pracujące ciężko fizycznie lub umysłowo mogą przyjąć dodatkowo w czasie wysiłku: 1–2 łyżki miodu;
- sportowcy: 12–16 łyżek dziennie w czasie intensywnego treningu (podczas posiłków i przed snem) i 2 łyżki stołowe na pół godziny przed zawodami.
Niektóre osoby są wrażliwe lub uczulone na określone składniki miodu, w szczególności pyłek pszczeli. Chociaż rzadkie, alergie na pyłek pszczeli mogą powodować poważne, niepożądane reakcje. Na miód powinny też uważać osoby z zaburzeniami gospodarki węglowodanowej i z cukrzycą.