Proces starzenia się ludzi jest zjawiskiem naturalnym. Jednak w ciągu ostatnich kilku dekad intensywność tego procesu znacznie wzrosła. Jest to skutek wydłużania się przewidywanej długości życia, postępu cywilizacyjnego i poprawy jakości życia.
Wraz z wiekiem rosną długotrwałe problemy zdrowotne. Schorzenia przewlekłe kumulują się bowiem wraz z postępem wieku. Ponad 60% pięćdziesięciolatków sygnalizuje wystąpienie przewlekłych problemów zdrowotnych, wśród sześćdziesięciolatków już prawie 79% oraz ponad 90% ludzi najstarszych. Najczęściej występującymi chorobami wieku starczego są choroby metaboliczne, układu krążenia, nowotwory i choroby neurodegeneracyjne w tym demencja czy choroba Alzheimera.
Demencja, definiowana jako zespół objawów wywołanych chorobą mózgu, zazwyczaj o przebiegu postępującym lub przewlekłym, charakteryzuje się występowaniem zaburzeń wyższych funkcji korowych, tj. pamięci, myślenia, orientacji, rozumienia, liczenia, posługiwania się językiem, zdolności do uczenia się.
Choroby neurodegeneracyjne, prowadzące do otępienia, są udziałem głównie starzejącej się populacji. Wśród nich otępienie typu Alzheimera uznane zostało za jeden z największych współczesnych problemów zdrowotnych. W przebiegu choroby Alzheimera dochodzi do odkładania się w tkance mózgowej beta-amyloidu i fosforyzowanego białka tau, co prowadzi do śmierci neuronów (komórek nerwowych). Wynikiem tego procesu jest zmniejszenie ilości substancji przekaźnikowych (odpowiadają za przekazywanie informacji między komórkami nerwowymi) koniecznych do prawidłowego funkcjonowania mózgu. W zależności od stopnia nasilenia objawów wyróżnia się trzy stadia choroby Alzheimera:
- łagodne (początkowe) – obserwuje się niewielką zmianę zachowania i obniżenie jakości procesów mentalnych. Zdarza się, że pacjent kładzie przedmioty nie na swoje miejsce, zadaje wiele razy to samo pytanie, zapomina o przekazaniu informacji innym, opowiadając traci wątek, ma problemy z przypomnieniem sobie słów, powtarza pewne czynności w ciągu dnia, bywa apatyczny, przygnębiony, mniej pewny siebie.
- umiarkowane – narastają zaburzenia zachowania, w tym m.in. błądzenie, bezcelowe chodzenie, niepokój, wybuch złości, wykonywanie tych samych ruchów, agresja wobec opiekuna. Mogą pojawić się urojenia, które dotyczą np. okradania, zdradzania, prześladowania, omamy czy halucynacje. Pacjent może mieć trudności z rozpoznaniem członków rodziny. Na tym etapie może pojawić się nadmierny apetyt, zaburzenia rytmu snu i czuwania (zwiększona aktywność nocna), problemy z samodzielnym jedzeniem, ubieraniem, kąpielą.
- zaawansowane – do ww. objawów choroby dołączają zaburzenia ruchowe (np. spowolnienie ruchowe – bradykinezja, wzrost napięcia mięśniowego), nietrzymanie moczu i/lub stolca, w związku z tym pacjent spędza coraz więcej czasu w łóżku, aż po całkowite unieruchomienie na końcowym etapie choroby. Dochodzi do utraty zdolności komunikacji, rozpoznawania osób, a nawet samego siebie. Konieczna staje się pomoc we wszystkich czynnościach.
Złożona i wieloczynnikowa etiologia chorób neurodegeneracyjnych uniemożliwia znalezienie skutecznego sposobu czy środka zapobiegającego rozwojowi czy ułatwiającego leczenie tych chorób. Niezliczone ośrodki i zespoły naukowe na całym świecie pracują nad przełomem w skutecznym leczeniu lub zapobieganiu wystąpieniu chorób neurodegradacyjnych. Zanim on nastąpi, można łagodzić objawy stosując preparaty stworzone z myślą o kompleksowym wsparciu sprawności intelektualnej oraz usprawnieniu pracy mózgu. Skuteczność w tym kierunku wykazuje produkt, łączący w swoim składzie witaminę B1 z unikatowym składnikiem pochodzenia roślinnego – betuliną (łac. Betula, brzoza).
Betulina jest związkiem chemicznym naturalnie występującym w korze brzozy. Jako substancja ma postać białego lub prawie białego, bezwonnego, krystalicznego proszku. Z brzozy od wielu lat pozyskuje się różne surowce: korę, pączki brzozowe, sok, ksylitom. Z kory pozyskuje się betulinę i kwas betulinowy. Betulina wykazuje bardzo wysoki potencjał biologiczny. Głównym zastosowaniem ekstraktu z kory brzozy było leczenie gruźlicy oraz chorób układu limfatycznego. Aktualnie betulinie przypisuje się wiele właściwości prozdrowotnych m.in. przeciwzapalne i antyoksydacyjne, przeciwalergiczne, przeciwnowotworowe, antywirusowe, hepatoochronne i przeciwkamicze. Badania potwierdzają, że betulina ma działanie neuroochronne; chroni komórki tkanki mózgowej przed apoptozą (zaprogramowaną śmiercią komórki), ochraniając tym samy połączenia neuronalne i zachowując je w dobrej kondycji. Może być zatem stosowana w prewencji chorób neurodegeneracyjnych. Dodatkowo, betulina poprawia sprawność intelektualną, wspiera prawidłową pracę mózgu, funkcje poznawcze i procesy pamięciowe, łagodzi skutki stresu oksydacyjnego. Z kolei witamina B1 wspiera właściwe funkcjonowanie układu nerwowego, utrzymanie prawidłowych funkcji psychologicznych, prawidłową pracę serca, bierze udział w metabolizmie węglowodanów. Preparat zawierający betulinę zalecany jest osobom odczuwającym pierwsze problemy z pamięcią, koncentracją, umiejętnościami kognitywnymi. Idealnie sprawdzi się jako profilaktyka choroby Alzheimera oraz złagodzi skutki tej choroby. Dodatkowo zalecana jest osobom będącym w stanie demencyjnym spowodowanym nie tylko wiekiem ale też stylem życia, nieodpowiednią dietą oraz chorobami neurodegeneracyjnymi czy metabolicznymi. Nikt nie wymyślił jeszcze eliksiru młodości. Wszyscy chcielibyśmy żyć długo i w dobrym zdrowiu. Najważniejsze to nie zapominać.
